کد مطلب:217459 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:249
موعظه امام کاظم و بشر حافی
ابونصر بشر بن الحارث معروف به «بشر حافی» از اولاد روساء و درباریان بود، اغلب به لهو و لعب و بی عاری و كارهای قبیح اشتغال داشت، چنان كه رسم اینگونه اشخاص است.
روزی امام كاظم (علیه السلام) در بغداد از خانه او عبور می كرد، صدای ساز و آواز و ملاهی شنید، در این بین كنیزی از خانه بشر بیرون آمد تا خاكروبه را بیرون ریزد.
امام (علیه السلام) به او فرمود: صاحب این خانه آزاد است یا عبد؟ گفت: آزاد است. امام فرمود: راست گفتی، اگر عبد بود از مولایش می ترسید. كنیز به خانه برگشت، بشر كه بر سفره شراب نشسته بود، گفت: چرا تأخیر كردی؟!
گفت: با مردی سخن می گفتم كه چنین گفت. بشر كه معنی كلام را فهمید پا برهنه در عقب امام (علیه السلام) دوید، تا خود را به امام رسانید و بدست آن حضرت توبه كرد و اعتذار نمود و گریست. (الكنی و الالقاب - حافی).
او بالاخره از زهاد عصر خود گردید، مواعظ بسیاری از او در كتب اخلاق نقل شده است. گویند: بعد از آن دیگر كفش نپوشید و پیوسته پا برهنه بود كه لقب حافی (پا برهنه) یافت. لفظ بشر بضم اول بر وزن «عذر» است.
روزی امام كاظم (علیه السلام) در بغداد از خانه او عبور می كرد، صدای ساز و آواز و ملاهی شنید، در این بین كنیزی از خانه بشر بیرون آمد تا خاكروبه را بیرون ریزد.
امام (علیه السلام) به او فرمود: صاحب این خانه آزاد است یا عبد؟ گفت: آزاد است. امام فرمود: راست گفتی، اگر عبد بود از مولایش می ترسید. كنیز به خانه برگشت، بشر كه بر سفره شراب نشسته بود، گفت: چرا تأخیر كردی؟!
گفت: با مردی سخن می گفتم كه چنین گفت. بشر كه معنی كلام را فهمید پا برهنه در عقب امام (علیه السلام) دوید، تا خود را به امام رسانید و بدست آن حضرت توبه كرد و اعتذار نمود و گریست. (الكنی و الالقاب - حافی).
او بالاخره از زهاد عصر خود گردید، مواعظ بسیاری از او در كتب اخلاق نقل شده است. گویند: بعد از آن دیگر كفش نپوشید و پیوسته پا برهنه بود كه لقب حافی (پا برهنه) یافت. لفظ بشر بضم اول بر وزن «عذر» است.